μεσόζευγμα

το (Α μεσόζευγμα)

νεοελλ.

ξύλινο ή μεταλλικό κομμάτι το οποίο συνδέει δύο μεγαλύτερα, διασταυρούμενο με αυτά, για να τά συγκρατεί σταθερά στη θέση τους, κν. τραβέρσα

αρχ.

λέξη η οποία ανήκει εξίσου στην προηγούμενη και στην επόμενη πρόταση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μεσ(ο)-* + ζεῦγμα (< ζεύγνυμι), πρβλ. διά-ζευγμα].